Molibdeen

42 niobium ← molibdeen → tegnesium Cr ↑ Mo ↓ W Periodieke tabel
Algemeen
Naam, simbool, getal	molibdeen, Mo, 42
Chemiese reeks	oorgangsmetale
Groep, periode, blok	6, 5, d
Voorkoms
Atoommassa	95.94 (2) g/mol
Elektronkonfigurasie	[Kr] 4d5 5s1
Elektrone per skil	2, 8, 18, 13, 1
Fisiese eienskappe
Toestand	vastestof
Digtheid (naby k.t.)	10.28 g/cm³
Vloeistof digtheid teen s.p.	9.33 g/cm³
Smeltpunt	2896 K (2623 °C)
Kookpunt	4912 K (4639 °C)
Smeltingswarmte	37.48 kJ/mol
Verdampingswarmte	617 kJ/mol
Warmtekapasiteit	(25 °C) 24.06 J/(mol·K)
Dampdruk P/Pa 1 10 100 1 k 10 k 100 k teen T/K 2742 2994 3312 3707 4212 4879
Atoomeienskappe
Kristalstruktuur	kubies liggaamgesentreerd
Strukturbericht-kode	A2
Oksidasietoestande	2, 3, 4, 5, 6 (sterk suur oksied)
Elektronegatiwiteit	2.16 (Skaal van Pauling)
Ionisasie-energieë	1ste: 684.3 kJ/mol
	2de: 1560 kJ/mol
	3de: 2618 kJ/mol
Atoomradius	145 pm
Atoomradius (ber.)	190 pm
Kovalente radius	145 pm
Diverse
Magnetiese rangskikking	geen data
Elektriese resistiwiteit	(20 °C) 53.4 nΩ·m
Termiese geleidingsvermoë	(300 K) 138 W/(m·K)
Termiese uitsetting	(25 °C) 4.8 µm/(m·K)
Spoed van klank (dun staaf)	(k.t.) 5400 m/s
Young se modulus	329 GPa
Skuifmodulus	20 GPa
Massamodulus	230 GPa
Poissonverhouding	0.31
Mohs se hardheid	5.5
Vickers hardheid	1530 MPa
Brinell hardheid	1500 MPa
CAS-registernommer	7439-98-7
Vernaamste isotope
Isotope van Molibdeen iso NV halfleeftyd VM VE (MeV) VP 92Mo 14.84% Mo is stabiel met 50 neutrone 93Mo sin 4×103 j e - 93Nb 94Mo 9.25% Mo is stabiel met 52 neutrone 95Mo 15.92% Mo is stabiel met 53 neutrone 96Mo 16.68% Mo is stabiel met 54 neutrone 97Mo 9.55% Mo is stabiel met 55 neutrone 98Mo 24.13% Mo is stabiel met 56 neutrone 99Mo sin 65.94 h ß- 0.436, 1.214 99Tc ? 0.74, 0.36, 0.14 - 100Mo 9.63% 7.8×1018 j ß-ß- 3.04 100Ru
Portaal Chemie

Molibdeen is 'n chemiese element in die periodieke tabel met die simbool Mo en atoomgetal van 42. Dit het die derde hoogste smeltpunt van enige element en word om hierdie rede dikwels gebruik in hoë-sterkte legerings. Molibdeen word in spoorhoeveelhede in plante en diere aangetref. In sommige diere kan 'n oormaat molibdeen giftig wees. Molibdeen is in 1778 deur Carl Wilhelm Scheele ontdek en is later in 1781 deur Peter Jacob Hjelm geïsoleer.